Ο καρκίνος του παγκρέατος (ΚΠ) παραμένει νόσος με μεγάλη θνητότητα. Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα των ΗΠΑ, η πενταετής επιβίωση σήμερα δεν υπερβαίνει το 11%. Αυτό οφείλεται κυρίως στην αργοπορημένη διάγνωση και στο ότι ο ΚΠ δίνει εύκολα και γρήγορα μεταστάσεις λόγω του ότι η πυλαία φλέβα (ΠΦ) διέρχεται διά μέσου του παγκρέατος οπότε τα καρκινικά κύτταρα εισέρχονται άμεσα σε αυτήν και διασπείρονται γρήγορα στο ήπαρ δημιουργώντας μεταστατικές εστίες. Έτσι, την στιγμή της διάγνωσης του ΚΠ, μόνο το 15% των ασθενών έχουν αφαιρέσιμο όγκο, ενώ στο 40% υπάρχουν ήδη μεταστάσεις. Στο υπόλοιπο 45%, ο όγκος θεωρείται ανεγχείρητος, όχι γιατί έχει μεταστάσεις, αλλά διότι διηθεί (ενθυλακώνει, εμπλέκει) μεγάλα κρίσιμα γειτονικά αγγεία, όπως η ΠΦ, η ηπατική αρτηρία (ΗΑ) και η άνω μεσεντέριος αρτηρία (ΑΜΑ). Αυτοί ακριβώς οι όγκοι ονομάζονται «οριακά εγχειρήσιμοι» (ΟΕ – Bordrline Resectable), ή «τοπικά προχωρημένοι» (ΤΠ – Locally Advanced) και υπάρχουν διεθνώς αναγνωρισμένα κριτήρια για την κατηγοριοποίηση αυτή (NCCN criteria).
